ادعیه قرآنی

خود قرآن نازل، در بردارنده ی قرآن صاعد است؛ یعنی خداوند متعال دعاهای زیادی را در خود قرآن به سوی ما نازل فرموده، تا دست بندگانش را بگیرد و آن ها را به سوی ملکوت خدا صعود دهد. بعضی از این دعاهای قرآنی با گل واژه ی «ربَّنا» آغاز می شوند.
«قرآن» کلام نازل و پایین آمده ی خداوند است و «دعا»، کلام صاعد و بالا رونده ی او!
حضرت روح الله قُدِّسَ سِرُّه می فرماید:
«بعضی از مشایخ ما می فرمودند که «قرآن، قرآن نازل است؛ آمده است به طرف پایین و دعا از پایین به بالا می رود؛ این قرآن صاعد است»؛ یعنی دعا دست انسان را می گیرد و می بردش به بالا؛ آن بالایی که من و شما نمی توانیم بفهمیم؛ آن ها که اهلش هستند می فهمند.»

جهت دریافت فایل اینفوگرافیک ادعیه قرآنی در ابعاد اصلی اینجا کلیک کنید.

با چه رویی به درگاهت بیاییم؟

حالا فرض کنیم و هیچ اشکالی هم ندارد اگر خدا به من امشب خطاب کرد که: ای بندة من! به تو امر کردم فلان کار را بکن، امّا نکردی و گفتم آن کار را نکن، ولی انجام دادی؛ به تو نعمت دادم امّا سپاسگزاری نکردی و در راه من استفاده نکردی؛ من از شما سؤال می‌کنم: چه جوابی داریم بدهیم؟ امشب درها باز است و هر چه می‌خواهی بگویی می‏توانی، امّا سه سؤال از تو دارم. گفتم بکن، نکردی؛ گفتم نکن، کردی؛ به تو نعمت دادم، امّا سپاسگزاری نکردی. در اینجا من چه جوابی بدهم؟

:. بخشی از سخنرانی آیت الله مجتبی تهرانی

در شب های قدر این بنده ی حقیر را از دعای خیر خود محروم نفرمایید.

جهت دریافت تصویر در ابعاد اصلی اینجا کلیک کنید.

راز و نیازهای عاشقانه مولا علی علیه السلام

ای بار خدایا! صلوات ده بر محمد و آل محمد، و رحمت کن بر من چون منقطع گردد از این جهان نشان من، و محو شود از مخلوقات یاد من، و گردم من از جمله فراموشان.

خداوندا! درمانده ساخت مرا گناهان من، و بریده ساخت گفتار مرا که هیچ حجّتی نماند مرا و هیچ عذری. پس منم اقرار کننده بر گناه خود؛ اعتراف کننده به بدی کردن خود؛ اسیر کرده به جُرم خود؛ گرو کرده به کردار خود؛ واقع شده در دریاهای خطای خود؛ حیران و سرگشته از راه راست خود؛ بریده شده به خود و رحمت کن بر من به رحمت خود، و درگذر از من به آمرزش خود.

در شب های قدر این بنده ی حقیر را از دعای خیر خود محروم نفرمایید.

جهت دریافت عکس در ابعاد اصلی اینجا کلیک کنید.